Acts 13

Rozdział 13

1A w kościele w Antiochii ^a byli pewni prorocy i nauczyciele ^b: Barnaba, Szymon, zwany Nigrem, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który wychowywał się z tetrarchą Herodem, i Saul. 2A gdy jawnie pełnili służbę Panu ^c i pościli ^d, powiedział im Duch Święty ^e: Odłączcie mi Barnabę i Saula do dzieła, do którego ich powołałem. 3Wtedy po poście i modlitwie nałożyli na nich ręce ^f i wyprawili ich. 4A oni, posłani przez Ducha Świętego, przybyli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr. 5Gdy dotarli do Salaminy, głosili słowo Boże ^g w synagogach żydowskich. Mieli też ze sobą Jana do pomocy. 6A kiedy przeszli wyspę aż do Pafos, spotkali tam pewnego czarownika ^h, fałszywego proroka, Żyda imieniem Bar-Jezus; 7Który należał do otoczenia prokonsula Sergiusza Pawła, człowieka roztropnego. On to, wezwawszy Barnabę i Saula, pragnął słuchać słowa Bożego. 8Lecz sprzeciwił się im Elimas, czarownik – tak bowiem tłumaczy się jego imię – usiłując odwieść prokonsula od wiary ⁱ. 9Wtedy Saul, zwany też Pawłem, napełniony Duchem Świętym ^j, spojrzał na niego uważnie; 10I powiedział: O, synu diabła ^k, pełny wszelkiego podstępu i przewrotności, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Czy nie przestaniesz wykrzywiać ^l prostych dróg Pana? 11Oto teraz ręka Pana na tobie: oślepniesz i nie będziesz widział słońca przez pewien czas. I natychmiast ogarnęły go mrok i ciemność, i chodząc wkoło, szukał kogoś, kto by go poprowadził za rękę. 12Wtedy prokonsul, widząc, co się stało, uwierzył, zdumiewając się nauką Pana ^m. 13A Paweł i jego towarzysze opuścili Pafos i przybyli do Perge w Pamfilii. Jan zaś odłączył się od nich i wrócił do Jerozolimy. 14A oni opuścili Perge, dotarli do Antiochii Pizydyjskiej, a w dzień szabatu weszli do synagogi i usiedli. 15Po odczytaniu Prawa i Proroków ⁿ przełożeni synagogi posłali do nich z prośbą: Mężowie bracia, jeśli macie jakieś słowo zachęty ^o dla ludu, to mówcie. 16Wtedy Paweł wstał, dał im ręką znak i powiedział: Mężowie Izraelici i wy, którzy boicie się Boga, słuchajcie. 17Bóg tego ludu Izraela wybrał naszych ojców i wywyższył lud, gdy był na obczyźnie w ziemi Egiptu i wyprowadził go z niej wyciągniętym ramieniem. 18Przez około czterdzieści lat znosił ich obyczaje na pustyni. 19A gdy wytępił siedem narodów w ziemi Kanaan, rozdzielił przez losowanie między nich ich ziemię. 20A potem przez około czterysta pięćdziesiąt lat dawał im sędziów ^p, aż do proroka Samuela ^q. 21Później prosili o króla. I na czterdzieści lat dał im Bóg Saula, syna Kisza, męża z pokolenia Beniamina ^r. 22A kiedy go odrzucił, wzbudził im na króla Dawida, o którym dał świadectwo w słowach: Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według mego serca, który wypełni całą moją wolę ^s. 23Z jego potomstwa ^t, zgodnie z obietnicą, Bóg wzbudził Izraelowi Zbawiciela ^u, Jezusa. 24Przed jego przyjściem Jan głosił chrzest pokuty całemu ludowi Izraela. 25A gdy Jan dopełniał swego biegu, powiedział: Za kogo mnie uważacie? Nie jestem nim. Ale idzie za mną ten, któremu nie jestem godny rozwiązać obuwia na nogach. 26Mężowie bracia, synowie rodu Abrahama i ci z was ^v, którzy boją się Boga, do was zostało posłane słowo o tym zbawieniu. 27Mieszkańcy Jerozolimy bowiem i ich przełożeni, nie znając tego Jezusa ani głosów proroków, które są czytane w każdy szabat, wypełnili je, osądzając go. 28Chociaż nie znaleźli w nim żadnego powodu, żeby skazać go na śmierć, prosili Piłata, aby go stracił. 29A gdy wykonali wszystko, co było o nim napisane, zdjęli go z drzewa i złożyli w grobie. 30Lecz Bóg wskrzesił go z martwych ^w. 31A on przez wiele dni był widziany ^x przez tych, którzy razem z nim przyszli z Galilei do Jerozolimy, a teraz są jego świadkami przed ludem. 32I my głosimy wam dobrą nowinę o obietnicy złożonej ojcom; 33Że Bóg wypełnił ją wobec nas, ich dzieci, wskrzeszając Jezusa, jak też jest napisane w psalmie drugim: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem ^y. 34A to, że go wskrzesił z martwych, aby już nigdy nie uległ zniszczeniu, tak wyraził: Dam wam pewne miłosierdzia Dawida ^z. 35Dlatego w innym miejscu mówi: Nie dasz twemu Świętemu doznać zniszczenia ^aa. 36Dawid bowiem za swego pokolenia służył woli Boga, zasnął i został przyłączony do swoich ojców, i doznał zniszczenia. 37Lecz ten, którego Bóg wskrzesił, nie doznał zniszczenia. 38Niech więc będzie wam wiadomo, mężowie bracia, że przez niego ^ab zwiastuje się wam przebaczenie grzechów; 39I przez niego każdy, kto uwierzy, jest usprawiedliwiony we wszystkim, w czym nie mogliście być usprawiedliwieni przez Prawo Mojżesza ^ac. 40Uważajcie więc, aby nie spotkało was to, co zostało powiedziane u Proroków: 41Patrzcie, szydercy, dziwcie się i przepadnijcie, bo ja za waszych dni dokonuję dzieła, w które nie uwierzycie, choćby wam ktoś o nim opowiedział. 42A kiedy wychodzili z synagogi żydowskiej, poganie prosili ich, aby również w następny szabat głosili im te same słowa. 43Kiedy zgromadzenie się rozeszło, wielu Żydów i pobożnych prozelitów poszło za Pawłem i Barnabą, którzy w rozmowie radzili im, aby trwali w łasce Boga. 44A w następny szabat niemal całe miasto zebrało się, aby słuchać słowa Bożego. 45Kiedy Żydzi zobaczyli tłumy, pełni zawiści ^ad sprzeciwiali się słowom Pawła, występując przeciwko nim i bluźniąc. 46A Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: Wam najpierw miało być zwiastowane słowo Boże. Skoro jednak je odrzucacie i uważacie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. 47Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi ^ae. 48Kiedy poganie to usłyszeli, radowali się i wielbili słowo Pańskie, a uwierzyli wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego. 49I słowo Pańskie rozchodziło się po całej krainie. 50A Żydzi podburzali pobożne i poważane kobiety oraz znaczących obywateli miasta, wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby i wypędzili ich ze swoich granic. 51A oni, strząsnąwszy na nich pył ze swoich nóg ^af, przyszli do Ikonium. 52Uczniowie zaś byli pełni radości i Ducha Świętego.